::::::کلام باہو:::::::

ب بسم اللہ اسم اللہ دا ایہہ وی گہنہ بھارا ہو
نال شفاعت سرور عالم چھٹ سی عالم سارا ہو
حدوں بے حد درود نبی تے جس دا ایڈپسارا ہو
میں قربان انہاں تو باہو جنہاں ملیا نبی سہارا ہو

زبانی کلمہ ہر کوئی پڑھ دل دا پڑھ دا کوئی ہو
جھے کلمہ دلدا پڑھیے اوتھے جینوندے ملے نہ ڈھوئی ہو
کلمہ یار پڑھایا باہو میں سدا سہاگن ہوئی ہو
دل دا کلمہ عاشق پڑھدھے ایہہ کی جانن یار کلوئی ہو

پیر ملیاں جے پیڑ نہ جاوے اس پیر نوں کیہ کرنا ہو
مرشد ملیا ارشاد نہ ملیا او مرشد کیہ کرنا ہو
جس ہادی کولوں ہدایت نا ہیں او ہادی کیہ کرنا ہو
جے سردیتاں حق حاصل ہووے باہو اس مَوتوں کیہ ڈرنا ہو

دل میں شہر بنایا دل وچہ خاص محلہ ہو
الف دل رستوں کیتی میری ہوئی خوب تسلی ہو
سب کجھ مینوں پیا سنیوے جوبولے ماسوں اللہ ہو
درد مندداں اے رمز پچھاتی بے درداں سر کھلا ہو

تسبیح پھری تے دل نہ پھریا کی لیناں تسبیح پھڑ کے ہو
علم پڑھیا تے ادب نہ سکھیا کی لینا علم نوں پڑھ کے ہو
چلے کٹے تے کجھ نہ کٹھیا کی لینا چلیاں وڑ کے ہو
جاگ بناں دودھ جم دے نہ باہو پانویں لال ہون کڑھ کڑھ کے ہو

جے کر دین علم وچہ ہوندا سر نیز ے کیوں چڑھدے ہو
اٹھارہ ہزار جو عالم آیا او اگے حسین دے مردے ہو
جے کجھ ملازہ سرور دا کردے خیمے تمبو کیوں سٹردے ہو
جے کر من دے بیعت رسولی تاں پانی کیوں بند کردے ہو
صادق دیں انہاں دے باہو جو سر قربانی کردے ہو

چڑھ وے چناں تو کر روشنائی تارے ذکر کریندے تیرا ہو
تیرے جئے چن کیکن چڑھدے سانوں سجناں باہجھ اندھیرا ہو
جتھے چن اساڈا چڑھدا اوتھے قدر نئیں کوئی تیرا ہو
جس دے کارن اساں جنم گوایا باہو یار ملے اک پھیرا ہو

سن فرماد پیراں دیا پیرا میں آکھ سناواں تینوں ہو
تیرے جیا مینوں ہور نہ کوئی میں جیاں لکھ تینوں ہو
پھول نہ کاغذ بدیاں والے در توں دھک نہ مینوں ہو
میں وچہ ایڈ گناہ نہ ہوندے باہو توں بخشوندوں کنوں ہو

ایہہ تن میرا چشمہ ہووے میں مرشد ویکھ نہ رجاں ہو
لوں لوں دے مڈھ لکھ لکھ چشماں اک کھولاں اک کجاں ہو
اتناں ڈٹھیاں مینوں صبر نہ آوے تے ہور کدے ول ونجاں ہو
مرشد دا دیدار ہے باہو سانوں لکھ کروڑاں حجاں ہو

چڑھ چناں توں کر رشنائی تیرا ذکر کریندے تارے ہو
گلیاں دے وچہ پھرن نمانے لعلاں دے ونجارے ہو
شالا مسافر کوئی نہ تھیوے ککھ جنہاں تھیں بھارے ہو
تاڑی مار اڑا نہ باہو اسی آپے ای اڈن ہارے ہو

میں کوہجی میرا دلبر سوہنا میں کیوں کراوس نوں بھانواں ہو
ویڑے ساڈے وڑھ دا ناہیں پئی لکھ وسیلے پاواں ہو
نہ میں سوہنی نہ گن پلے میں کی کر یار مناواں ہو
ایہہ دکھ ہمیشہ رہ سی باہو کتے روندیاں نہ مرجاواں ہو

بغداد شہر دی کی اے نشانی اُچیاں لمیاں چیراں ہو
تن من میرا پرزے پرزے جیوں درزی دیاں لیراں ہو
انہاں لیرا ں دی گل کفنی پا کے تے میں رلساں سنگ فقیراں ہو
بغداد شہر دے ٹکڑے منگساں باہوتے کرساں میرا ں میراں ہو

سن فریاد پیراں دیا پیرا میری عرض سنی کن دھر کے ہو
میرا بیڑا اڑیا وچہ کھپراں دے جتھے مچھ نہ بیندے ڈر کے ہو
شاہ جیلا نی محبوب سبحانی میر ی خبر لیو چٹ کر کے ہو
پیرجناں دا میرا ں باہو سو کڈی لگدے تر کے ہو

دل دریا سمندروں ڈھونگے کون دلاں دیاں جانے ہو
وچے بیڑے وچے جیہڑے وچ ونج مہانے ہو
چوداں طبق دلے دے اندر تمبو وانگن تارے ہو
جو دل دا محرم ہووے باہو سویو رمز پچھانے ہو

ایمان سلامت ہر کوئی منگے عشق سلامت کائی ہو
منگن ایمان شرمان عشقوں دل نوں غیرت آئی ہو
جس منزل نوں عشق پچاوے ایمان نوں خبر نہ کائی ہو
میرا عشق سلامت رکھیں باہو ایمان نوںدیاں دہائی ہو

نہ رب عرش معلی ملیا نہ رب خانے کعبے ہو
نہ رب علم کتابیں لبھا اتے نہ وچہ محرابے ہو
گنگاتیرتھ مول نہ ملیا مارے پینڈے بے حسابے ہو
جد دا مرشد پھڑیا باہو اتے مکے کل عذابے ہو

اک جاگن تے اک جاگ نہ جانن اک جاگ دیاں وی سُتے ہو
اک ستیاں جا واصل ہوئے اک جاگ دیاں وی مٹھے ہو
کی ہویا جے کگو جاگن جہیڑا لیندا سا پُٹھے ہو
میںقربان اونہاں توں باہو جیناں کھو پریم دے جُتے ہو

ایہہ تن رب سچے دا ہجرہ وچہ پا فقیرا جھاتی ہو
نہ کر صفت خواج خضر دی تیرے اندر آب حیاتی ہو
شوق دا دیوا بال ہنیرے متاں لبھی وسط کھڑاتی ہو
مرن تھیں اگے مر رہے باہو جنہاں حق دی رمز پچھاتی ہو

نہ میں سیر نہ پا چھٹانکی نہ پوری سرساہی ہو
نہ میں تولا نہ میں ماشہ ہن گل رتیاں تے آئی ہو
رتیاں ہواں ونج رتیاں تُلاں اووی پوری ناہیں ہو
وزن تول پورا ونج ہو سی باہو جداں ہو سی فضل الٰہی ہو